Wat is der (Earre)bard?

Op zaterdag 25 juni 2022 was het dan eindelijk zover: het NK Dames kaatsen in Wommels. Doutsen en ik hadden er al maanden naar uitgekeken, en de spanning steeg. Al tijdens de trainingen bleek dat het niet zo makkelijk ging worden: opslaan bij 25 meter vandaan was in het begin een uitdaging…

We trainden hard en lachten harder, en dat maakt alles makkelijker!

De dag zelf is in een waas voorbij gegaan. Waar dat bij de Earrebarre normaal gesproken aan het bier te danken is, was het deze keer debet aan spanning en enthousiasme. We hadden er zin in! Ons doel? Lol maken, en dat hebben we gedaan!

De eerste omloop hadden we al gewonnen voordat we het veld op kwamen; Minnertsga had zich afgemeld door ziektes. De tweede omloop tegen Easterein 2 (Sietske Okkema (oud-earrebarre), Marije Schurer en Imke v/d Leest) beloofde wat zwaarder te verlopen. Dit is waar het wat wazig wordt – die hele partij is voor mij een grote droom geworden waarin ik eigenlijk geen specifieke slagen meer van elkaar kan onderscheiden. Ik weet nog dat wij het eerste bordje pakten en vervolgens met 3-1 achter kwamen. We hadden in het perk nog niet echt de smaak te pakken, dat kwam pas op die 3-1 achter. Na een bovenslag van Doutsen waren we beide los en waren we zomaar weer bij op 3-3.

Het werd 4-3 voor Easterein, en 4-4. Het werd 5-4 voor Easterein en 5-5. Het werd 6-2 voor Easterein en 6-6. Op 5-5/6-6 hadden we ons wel genoeg bewezen en hebben die laatste bal laten zitten. We waren kapot; stel je voor dat we nog een partij hadden moeten spelen!

We hebben een onuitwisbare (en voor sommige andere spelers een onuitstaanbare) indruk gemaakt. Tot vervelens toe stonden we op 1 been en bij de laatste bovenslagen kon heel Wommels “EARREBARRE” horen roepen. Westerse branie en Haagse bluf; of misschien toch gewoon enthousiasme en lol in het spel?